De originele choreografie van Peter
Wright wordt nog maar eens opgevoerd en nog steeds, na 30 jaar, is dit iets om
naar uit te kijken.
Vanuit mijn bioscoopzetel keek ik,
samen met mensen uit 28 andere landen ter wereld naar dit stuk, live uit the
Royal Opera House, Londen.
Het verhaal gaat over Clara op
kerstavond. Er zijn verschillende mensen op bezoek, waaronder de raadselachtige
heer Drosselmeijer. Clara krijgt van hem een notenkrakerpop. Als alle gasten
weg zijn, gaat Clara slapen. In haar droom komt de notenkrakerpop tot leven en verandert
in een prins. Clara en de prins raken al snel verliefd en zijn gelukkig, maar
de prins heeft een grote vijand, de Muizenkoning. Gelukkig zijn er ook
bijvoorbeeld de suikertaartfee en de prins, die Clara meenemen op een magische
reis langs verschillende exotische landen. Elk land heeft zijn eigen dans en
muziek.
De Notenkraker is een ballet uit
1892 op muziek van Pjotr Iljitsj Tsjaikovski. De oorspronkelijke choreografie was
van Peter Wright. Het stuk is ook geschikt voor kinderen. De Notenkraker wordt
om deze reden dikwijls rond kerstmis uitgevoerd.
Darcy Bussell, die zelf meerdere malen de suikertaartfee had gespeeld, heette ons welkom in de Victoriaanse kerstsfeer. Ze leidde ons in in act I en nam ons mee voor een kijkje achter de schermen. We zagen hoe de kerstboom werd opgetuigd, hoe de kinderen en de dansers aan het repeteren waren, hoe heer Drosselmeijer gekleed en geschminkt werd… Toen was het tijd. Het startschot voor een onderdompeling in de prachtige wereld van Tsjaikovski’s muziek. De mensen in het theater zetten zich klaar, de muziek startte… en we zaten meteen met de camera’s in het stuk zelf. Het eerste deel duurde ongeveer 50 minuten en toen was er een pauze van 20 minuten.
Mijn
honger naar dit soort cultuur was naarmate het stuk vorderde groter geworden.
Die 20 minuten gingen voor mij tergend traag lang. Tijdens deze pauze konden
mensen twitteren van waar ze keken en wat ze ervan vonden. Ik zag Rome,
Schotland, Australië, New York City… Daarna was er een interview met de
directeur van ROH die ons enkele weetjes verschafte zoals dat er verschillende
kostuums uit de productie van 1984 werden hergebruikt in dit stuk, dat the
Royal Ballet jaarlijks 12.000 schoenen in gebruik neemt en dat die in totaal
250.000 Pond kosten. We zagen hoe het komt dat de sneeuw zo gelijkmatig over
het podium valt en wat er gebeurt als de boom vast komt te zitten in de lift
terwijl hij groeit in Clara’s droom.
Darcy leidde ons weer in in akt II (55 minuten) en weer werden de tickets zijn geld meer dan waard. Laura Morara kwam nu pas op het podium en straalde in haar rol al suikertaartfee. Als kristal en tegelijk verderlicht danste ze solo en met de prins. Francesca Hayward verdient hier zeker ook een pluim als Clara. Hoe ze met de Indiërs en de Turken en de Chinezen danste… In één woord: heerlijk!
Ik heb me geen moment verveeld. Tchaikovski
is de ideale soundtrack voor dit stuk. Dit sprookje heeft zeker zijn magie nog
niet verloren.
Dit was mijn eerste maal dat ik naar
ballet ging kijken en zeker niet mijn laatste. Voor de voorstelling maakte The
Royal Opera House reclame voor Giselle en Sleeping Beauty in 2014, wat mij ook
zeer aansprak.
Meer info en foto’s: http://www.roh.org.uk/productions/the-nutcracker-by-peter-wright
